Poza gatunkiem - Sci-fi (2)

Faza 7, reż. Nicolas Goldbart, rok 2011

Niby nie da się już nic nowego wycisnąć z kina apokaliptycznego, ale argentyński film Faza 7 ograne schematy przeobraża w prawie świeże pomysły. Bije z nich stara prawda filmowa, wyniesiona z filmów zombie Romero, mówiąca nam, że największym wrogiem człowieka jest on sam. Goldbart musiał sobie to wziąć do serca, bo dokonał szczególnie nihilistycznej, ale i komicznie srogiej przewrotki – w jego wersji to sąsiadów powinniśmy się najbardziej strzec. Dzięki temu, w niezbyt oryginalnym scenariuszu, gdzie młode małżeństwo wraz z innymi mieszkańcami nowej kamienicy w Buenos Aires zostaje poddane kwarantannie, wręcz iskrzy od napięć i przeróżnych komplikacji. Wirus dziesiątkuje ludzi na zewnątrz, ale reżyser przez niemal cały film nie wychodzi poza nowoczesne, klaustrofobiczne lokum, poruszając się kamerą po zimnych korytarzach, w których grupki sąsiadów knują między sobą. Goldbart stopniowo, ale nieugięcie wprowadza do ich poczynań logikę barbarzyńskiego darwinizmu. Chwała mu, że nie wytacza najcięższych dział od samego początku, skupiając się w pierwszym rzędzie na wysyłaniu sygnałów, że coś dziwnego się dzieje wokół, choć dwójka bohaterów, Coco i Pipi, zdaje się tego nie dostrzegać. Potem dosyć efektywnie, aczkolwiek w krzywym zwierciadle, przedstawia co się dzieje podczas kwarantanny, gdy ludzie są zamknięci we własnych mieszkaniach jak w klatce

Filmy, w których tajemniczy wirus odgrywa rolę cichego zabójcy budzą we mnie pewne wątpliwości. Mam tu na myśli np. Contagion – Epidemia strachu Soderbergha – pomimo wielkiej zręczności i dużego potencjału dramatycznego, nie do końca udaje się udźwignąć tak poważną globalną katastrofę, jaką jest pandemia. Przy tym Soderbergh nie unika wpadnięcia w sidła melodramatyzmu. Za to w Fazie 7 wirus jest właściwie nieobecny, nic o nim nie wiemy, a o sytuacji z kraju dowiadujemy się z telewizji. Takie zawężenie akcji bardzo sprzyja kreowaniu apokaliptycznego klimatu i chwilami zbliża film do niskobudżetowych surival horrorów jak [Rec]. 

Jedynym zauważalnie słabym punktem filmu wydaje się główny bohater Coco. Jest typową niedorajdą i mięczakiem podatnym na manipulację, ale w trakcie następuje jego cudowna przemiana w prawdziwego twardziela. Już z niejednego filmu wiemy, że walka o przetrwanie wyciska z człowieka pokłady energii i zdolność do adaptacji, której wcześniej nie mógł się po sobie spodziewać. 
★★★
Film będzie pokazywany na festiwalu "Transatlantyk" w dniach 18 i 19 sierpnia.